De nieuwere audioformaten worden meestal gebruikt om nieuwe opnames op te zetten. Alleen als oudere opnames heel erg populair zijn, krijg je wel eens een duplicaat van een werk op cd op een nieuwer audioformaat.
Dat is bijvoorbeeld gebeurd met de 'Living Stereo' serie van opnames van RCA Victor uit de jaren '50 en '60 in de V.S. Die zijn dus eerst op vinyl verschenen, in de vroege jaren '90 op cd en vanaf 2003 bracht Sony - dat ondertussen de rechten verworven had - de meest populaire opnames opnieuw uit maar geremasterd op een hogere resolutie vanaf de originele analoge mastertapes en dan uitgebracht op hybride sacd.
Die laatste versie heb ik zo'n tien jaar geleden gekocht.

Sony heeft helaas de cd-laag van deze hybride sacd niet afgeleid uit de DSD-master, maar gewoon de cd-master uit de jaren '90 overgenomen. Dat is een gewoonte die Sony wel vaker heeft: ze willen per se dat je een verschil hoort tussen sacd en cd op hun schijfjes, en daarom maken ze vaak expres de cd-laag van slechtere kwaliteit dan wat het zou moeten zijn. Bij hybride sacd's van andere platenfirma's dan Sony heb je dat probleem niet.
Waar je trouwens best ver weg van blijft zijn de sacd-remasters van klassieke opnames van EMI Japan. Die zijn extreem duur (van 74 tot meer dan 110 euro per disc) en dat heb ik er beslist niet voor over. Ik geef gemiddeld niet meer dan 7 euro uit aan een schijfje (exclusief transportkosten).
XRCD is geen hogere resolutie, dat is gewoon een cd. Maar JVC heeft strengere normen opgesteld voor mixing en mastering om zoveel mogelijk de allerbeste kwaliteit van opnames tot mastering te garanderen. En dat is dan XRCD geworden. Er bestaat trouwens een concurrent en dat is K2HD. Ook strengere normen maar hier kan het wel om een HDCD gaan (niet altijd) en dat is dan wel een ietsje hogere resolutie dan cd (20 en soms 24 bit ipv 16). Extreem veel geld om een zo goed mogelijke cd te krijgen! Het is veel goedkoper om een echte DSD of BR-A remaster op te sporen, dan heb je effectief een hogere resolutie maar zonder dat dat extreem veel geld kost.
Kijk maar naar de prijs van die Munch versie hierboven: vanaf £4,24 (€5,64) heb je de hybride sacd. Ik vermoed dat jouw XRCD heel wat duurder is geweest...
Zelf heb ik denk ik een tiental verschillende versies van de Symphonie Fantastique in verschillende resoluties maar gewoon ook diverse op cd. Het gaat dan om het verschil in interpretatie tussen verschillende orkesten met verschillende dirigenten. Bij muziek die ik heel tof vind, heb ik vaker meerdere versies op cd/hdcd/sacd/BR-A of 24/96|192 studiomasters.
Zo heb ik (van wat al geript is, wat ongeveer de helft is van de enorme massa cd's die ik heb):
- Cincinnati Symphony Orchestra, Paavo Jarvi
- Detroit Symphony Orchestra, Paul Paray
- London Symphony Orchestra, Sir Colin Davis
- Koninklijk Orkestgebouworkest, London Symphony Orchestra, Sir Colin Davis
- Royal Concertgebouw Orchestra, Sir Colin Davis
- Scottish Chamber Orchestra, Robin Ticciati
- The Cleveland Orchestra, Lorin Maazel
- The Cleveland Orchestra, Pierre Boulez
- Utah Symphony Orchestra, Varujan Kojian
(ik zie dat ik kennelijk een paar dubbels heb van Colin Davis) en dan heb ik ook nog een collectie DECCA Recordings van 1974-1979 met daarin een versie:
New Philharmonia Orchestra, Leopold Stokowski.Ik ben zeker dat ik er nog meer heb, hoor.
Zo heb ik ook tientallen versies van de symfonieën van Beethoven, Brahms, Schumann, Schubert, Brucker, Mahler, Schostakovich, en noem maar op.