Het is foute informatie van Youtube dat de componist Johan Sebastian Bach zou zijn, het was in feite zijn oom Johann Christoph Bach (1642-1703), die dus als zeer gelovig man (typisch voor die tijd en familie) "in de Heer ontslapen is" wanneer Johann Sebastian een jonge knaap was van 17-18 jaar. Bach zelf leefde van 1685 tot 1750.
De stijl van de cantate is ook helemaal niet die van Johann Sebastian, maar van een generatie voor hem. En de kans is groot dat er geen cello, maar een viola da gamba is gebruikt. En zoals alle viola's had die geen vier, maar vijf of zes snaren. Daardoor kon die een wat zwaardere toon aan. Los daarvan zie ik nergens een volledige beschrijving van de gebruikte instrumenten. Dus het kan ook zijn dat er toch een zwaardere violone (bij de viola's het equivalent van de contrabas maar wel kleiner) is gebruikt. Maar zoals ik zei, ik zie nergens een volledige beschrijving van de gebruikte instrumenten dus is het giswerk op grond van het gebruikte instrumentarium in de tweede helft van de 17e eeuw.
En ja, in Bachs tijd werd dus wel al volop ingezet op diepe basklanken door het gebruik van de violone of moderner de contrabas en dit om het geheel een vollere klank te geven. HET GROTE VERSCHIL met de rommel van vandaag, is dat het toen echt een functie en betekenis had en geen "boenkeboenkeboenke" was. Het was nooit overheersend maar slechts dienend voor de muziek. De continuopartij was dikwijls naast klavecimbel en cello ook uitgebreid met een contrabas.
Overigens: bij de viool is het simpel: we hebben de gewone viool, de altviool, de cello en de contrabas. (grosso modo equivalent van sopraan, alt, tenor en bas)
Bij de viola's is het spectrum veel gevarieerder: viola da bracchia, viola d'amore, viola da caccia, viola da spalla (een kleine cello-achtig instrument dat men met een lint om de schouder bespeelt als een gitaar maar met een strijkstok), viola da gamba en binnen de viola da gamba ook nog eens een instrument dat nauwelijks groter is dan een altviool maar toch tussen de benen wordt gehouden en grotere exemplaren die eerder doen denken aan een cello en een contrabas.
Dit is een gewone viola da spalla:
Maar je had ook nog grotere "tenor" varianten zoals die van Sigiswald Kuijken die het instrument opnieuw onder de aandacht bracht.
(Met dank aan Dirk, een vriend van me die een zeer grote liefhebber van oude muziek en barok is.)