Het idee is eigenlijk: vele kleintjes maken één groot. Je hoeft hiermee geen enorme conus te hebben om diepe bastonen te produceren. Als er tien midranges allemaal samen een héél kleine conusbeweging van 40 Hz produceren, klinkt de som als een 60 cm woofer die dat doet met massa's aan vermogen. En omdat er maar met kleine volumes per luidspreker gewerkt wordt, ligt het zelfs voor de hand om een open baffle te gebruiken en kan de constructie van de "kast" dus enorm laag blijven.
Je kunt de efficiëntie van zo'n OBLA (Open Baffle Line Array) berekenen met deze formule:
S = Sd + 3 * log2(N)
waarbij
S .... luidsprekerrendement in dB/W/m
Sd .... rendement van één luidsprekerelement op een oneindige plaat in dB/W/m
N .... aantal luidsprekerelementen in het array
Meestal is er wel een probleem met een lijnarray van tweeters omdat er dan een effect kan ontstaan dat 'combing' (of comb filtering) heet en je moet dus in het ontwerp daarmee rekening houden zodat je dat kunt voorkomen.