Gisteren zaterdag 19 augustus zijn ThomasMan en ikzelf naar Bebatoli op bezoek geweest om te luisteren naar de Purifi SPK16 luidsprekers.
(<klik voor groter beeld)Zo zien ze er momenteel uit. Het gaat om een tweeweg systeem met een 33 mm (!) grote tweeter en een 16 cm midwoofer. Aan de zijkanten zitten twee passieve radiatoren.
Alle "drivers" (de eigenlijke luidsprekerkorven) zijn ontworpen en gemaakt door Purifi. Zij maken eigenlijk alleen de drivers en het is de bedoeling dat luidsprekerfabrikanten en hobbyisten zelf de kast ontwerpen en bouwen. Purifi is wel van plan om het bouwschema en de elektronicaschema's van SPK16 bookshelfs te publiceren op hun website zodat iedereen die dat wil ze zelf kan nabouwen. Bruno Putzeys van Purifi waarschuwt wel, dat de kast bouwen niet voor novices is. Je hebt echt wel serieus wat ervaring nodig in het bouwen van allerlei soorten luidsprekerkasten om je hieraan te wagen. Het gaat om een matrixsysteem. Purifi wil nog wat veranderen aan de tweeter en ook de kast zal nog enkele wijzigingen ondergaan. Verwacht de uiteindelijke elektronische en bouwschema's zo tegen het eind van het jaar.
Over het resultaat kan ik kort zijn: het was verbluffend. De hoeveelheid bas die uit zo'n kleine bookshelfs komen was fenomenaal. Je zou gaan zoeken naar een subwoofer, maar die was er dus niet. De midwoofer heeft een soort van gedraaide rolrand waardoor het afstraalgedrag beter onder controle gehouden kan worden, met name als er detail in de middentonen te horen moet vallen terwijl een zware synthetische bas alles om zeep helpt. Maar die draaiing in de rolrand zorgt er wonderwel voor dat dat dus effectief lukt.
Lady Blackbird met 'Fix It' uit het album 'Black Acid Soul' is een vrouwenstem met héél veel bas erin van een geplukte contrabas. Het laag dat ik gewend ben van mijn 48 cm woofers uit mijn no-baffle-korven was volledig te horen met de vrouwenstem helder en duidelijk.
Ook orkestwerken zoals de filmmuziek van Indiana Jones and the Raiders of the Lost Ark (de eerste uit de reeks) en het Jazz Album van Dmitri Shostakovich klonken fantastisch en de SPK16 draaide er duidelijk zijn hand niet voor om.
Het zijn ook de enige conusluidsprekers die ik ooit gehoord heb die mijn "pianotest" met glans doorstonden. Mijn "pianotest" is de 3de pianosonate van Sergei Prokofiev. Die duurt maar 8 minuten, maar bevat meerdere
fff en zelfs
ffff 'fortissimo' aanslagen voor de pianist. Mijn eis is, dat dit afgespeeld moet worden op realistisch volume, dus even luid als een echte concertvleugel (en dat is LUID!). Elk conusluidspreker die ik tot gisteren gehoord heb, ging steevast vervormen tot zwaar vervormen zodra er zo'n heel harde fortissimo aangeslagen werd. Mijn elektrostaten, Magnepan panelen en Apogees zijn de enige luidspreker die ik dat ooit zonder fout heb horen doen. Tot gisteren. Die SPK16 deden het ook en wel zonder enige vervorming.
Was alles dan perfect? Nee, maar waar het niet perfect was konden we dat wijten aan de akoestiek. Soms gingen loodzware bassen een beetje de mist in, maar dat lag dus niet aan de luidsprekers maar aan de kamer waarin ze moesten spelen. Ik kan zeggen dat dit de eerste keer is dat ik conus bookshelfs tegenkom die effectief mijn elektrostaten zouden kunnen vervangen. Zo goed zijn ze!