Ik heb natuurlijk het voordeel dat ik het liefst van al naar klassieke muziek uit de laatromantiek luister en over het algemeen zijn die opnames heel erg verzorgd, al heb je ook daar heel af en toe een uitzondering. Maar van loudness wars is bij klassieke muziek gelukkig geen sprake. Zolang ze maar geen producenten van popmuziek een album van klassiek laten producen, want dan zal dat ook daar gebeuren! Alle albums van Amy Winehouse zijn zo om zeep geholpen: in plaats van die te behandelen als jazz, werden ze in handen gegeven van een producer van popmuziek die er in
een interview zelfs TROTS op was dat hij erin geslaagd was maar liefst 18 dB uit Amy's stem te halen! Echt ongelooflijk. Als je dus graag luistert naar popmuziek maar die blijkt na een "remaster" van na het jaar 2000 in feite van alle dynamiek ontdaan en zeer luid gemaakt te zijn, dan kan ik je alleen aanraden ofwel de vinylversie te kopen ofwel op zoek te gaan naar een zogenaamde vinylrip. Dat laatste is voor mensen die geen platenspeler maar wel een muziekstreamer hebben.
Voor popmuziek uit de jaren '50, '60 en '70 kun je op zoek gaan naar remasters uit de jaren '90. Als de groepen tegen de jaren '80 bekend werden, is zo'n remaster in de jaren '90 waarschijnlijk. Waren ze nog steeds kleinschalig, dan zul je het moeten stellen met de cd-versie die in de jaren '80 verscheen. Voor dat soort muziek is de cd gewoonlijk (maar helaas niet altijd!) beter van kwaliteit dan vinyl. Daar speelt mee dat in de jaren '80 de cd nieuw op de markt was en dus wat te bewijzen had.
Maar na het jaar 2000 is het dus huilen met de pet op, vrees ik. Soms duiken er ook wel pareltjes op, maar die zijn zeer zeldzaam. Hoeveel dynamiek er is in een popmuziekalbum kun je controleren bij
http://dr.loudness-war.info/(edit: link naar interview met Tom Elmhirst toegevoegd. dat is de producer die er trots (!!!) op is dat hij maar liefst 18 dB uit Amy Winehouses stem kon halen)
Index
Zoek
Kalender
Arcade
Inloggen
Registreren