Vrijwel alle muziek is bedoeld om gehoord te worden als toehoorder, bij klassieke muziek wil dat doorgaans zeggen dat je in het centrum van een concertzaal zit.
Daar heb je volledig gelijk in.
Daarom dat ik ook stelde dat mijn luisterbeleving enigszins misvord is.
Ik heb maar één enkele keer een luisterbeleving meegemaakt waar je als luisteraar een onderdeel van het ensemble vormde, en dat was enkele jaren geleden in de kathedraal van Antwerpen.
Het was een set-up naar aanleiding van een tentoonstelling over de vlaamse polyfonie.
De zangers van het ensemble waren apart opgenomen en elke zanger werd weergegeven door één speaker (een grote bol die opgehangen was) en die in een cirkel opgesteld waren.
Een opstelling waarvan o.a. Huelgas, Stile Antico en polyfoon gebruik van maken.
Je kon dus als luisteraar ofwel in het midden van de groep gaan staan, of tussen één van de zangers.
Als je dan buiten de cirkel trad had je de ervaring als luisteraar in de concertzaal of kerk.
Echt héél boeiend. Ik heb me daar werkelijk enkele uren kunnen amuseren.
Uiteraard is dit niet te vertalen naar een hifi set up voor de woonsituatie.
Wat ik voornamelijk bedoel is dat ik dus steeds heel gefocust ben op wat er zich bij elk instrument of zanger afspeelt en me dus vaak minder kan overgeven aan het luisteren naar het geheel.
Dat is waarom ik zo’n groot belang hecht aan de goede separatie van instrumenten en stemmen in de weergave.
Dikwijls zijn hoofdtelefoons en speakers afgestemd op een aangedikte basweergave. Dat ligt commercieel nu éénmaal goed.
Storend is echter het effect dat hierdoor de transparantie van het middengebied aangetast wordt dat nu net zo belangrijk is om een goede separatie van de stemvoering te kunnen weergeven.
Luidsprekers en hoofdtelefoons die op het gebied van basweergave wat neutraler zijn liggen echter minder goed in de markt.
Voor velen betekent dit gewoon “te weinig” bas.