https://www.youtube.com/watch?v=SRrOCoEBcqMhttps://www.youtube.com/watch?v=3DJMj_v-i0YDit zijn twee video's van mensen die vinden dat hi-res audio compleet zinloos is en dat je er dus niet je zuurverdiende geld aan moet uitgeven.
Op zich is dat eigenlijk volledig correct. Die hi-res is wél nuttig voor platenfirma's en iedereen die bewerkingen doet van muziek alvorens er een master van te maken die bedoeld is om naar het grote publiek verdeeld te worden op fysieke media of via digitale weg.
Denk aan een jpg: als je die in een beeldverwerkingsprogramma laadt en er begint wijzigingen op te doen zeker als je meermaals bewaart en terug inlaadt voor meer wijzigingen, dan wordt de beeldkwaliteit steeds slechter. Daarom zou je best een verliesloos origineel beeld hebben in een zeer hoge resolutie dat je dan naar hartelust kunt editeren omdat je het uiteindelijk in een lagere resolutie zult bewaren voor de master. Die redenering geldt ook voor muziek.
Mensen zijn inderdaad fysiek niet in staat het verschil te horen tussen muziek in 24 bit 96 kHz (of nog hogere resolutie) en 16 bit 44,1 kHz omdat die laatste, de cd-resolutie, al gekozen was om meer te doen dan wat het menselijk gehoor aankan. Maar apparatuur kan dat dus wel.
Hi-res alleen geeft je géén kwaliteitsgarantie. Er is ook nog het dynamiekbereik van de muziek, hoeveel dB er ligt tussen de stilste en de luidste passages in de muziek. Tussen pianissimo
pppp en fortissimo
ffff, met andere woorden. In de zogenaamde "loudness wars" hebben platenmaatschappijen beslist om zoveel mogelijk dynamiek uit de muziek te halen, zodat ze het gemiddeld volume zo hoog mogelijk konden zetten. Het argument is dat als luisteraars doorheen verschillende muziekbronnen "bladeren", ze blijven hangen bij wat het luidste klinkt. In dat geval zou het bij de uitzending of in het afspeelapparaat zo'n dynamiekreductie toegepast moeten worden, maar niet in de bron zelf want dan kan niemand het nog mét dynamiek horen - ongeacht hoe goed zijn of haar hifi is. En als je een voldoende hoge resolutie en voldoende dynamiek hebt, is er nog geen garantie op kwaliteit. Want dan is ook nog de zorg die besteed is aan de opname zelf belangrijk: geen ruis, geen vervorming, geen hoorbare "artefacten" en natuurlijk dat de artiesten een goede dag hebben en een bijzonder goede prestatie neerzetten. Als aan die voorwaarden niet voldaan is, zal ook de allerbeste technische kwaliteit je niet helpen tot een goed eindproduct te komen.
Je hoort mensen soms zeggen dat een vinylplaat véél beter klinkt dan dezelfde opname op cd. Dat is zeker niet altijd waar, maar het kán wel. En dat ligt effectief aan mixing en mastering. Vaak kiest men andere instellingen en configuraties voor een "analoog" eindproduct dan voor een digitaal eindproduct. En ja, dat kan ertoe leiden dat vinyl dan beter klinkt hoewel de resolutie en dynamiek allebei flink lager zijn dan bij cd. Vrijwel alle muziek die tijdens de loudness wars op zowel cd als vinyl is gezet, klinkt beter op vinyl omdat je daar pervers genoeg meer dynamiek krijgt. Krankzinnig als je bedenkt dat een cd tot 105 dB dynamiek aankan en vinyl met moeite aan 20 dB geraakt.
Dus heb je hi-res nodig om meer van muziek te kunnen genieten? Nee! Hoor je het verschil met een goed opgenomen cd? Nee! Als je het aan dezelfde prijs of lager kunt krijgen,
go for hi-res. Maar hou het anders bij cd. Klassieke muziek is over het algemeen zeer goed behandeld op cd, dus daar ga je vrijwel altijd een betere kwaliteit krijgen dan op vinyl voor dezelfde muziek. Moderne opnames worden in muziekstudio's overal te wereld en voor alle genres gemaakt in zéér hoge resoluties, vaak 192 kHz 32 bit of zelfs Mbits/s en 128 bit of zo. Compleet ridicuul, maar het kan technisch, dus waarom niet? Voor een eindgebruiker heeft het dus géén zin om hiervoor te kiezen omdat het effectief onhoorbaar is voor een mens. Dus zoals hoger vermeld: kijk naar de prijs en koop het alleen als het of dezelfde prijs of goedkoper is dan een cd. Maar er méér voor betalen? Nee hoor.
Index
Zoek
Kalender
Arcade
Inloggen
Registreren